thom yorke - tomorrow's modern boxes

ah sana ne çarptı bir anlayabilsem. bişeyler ispatlamaya çalışıyor zannediyorum artık. müzikle alakalı değil ama. internetten satışla falan ilgili. müzik 2. planda gibi sanki. ilk 24 saatte torrentten 100 bin kez indirilmiş. son günlerde twitterda paylaştığı belirsiz görseller ile ortaya bişeyler çıkaracağı belliydi. ama yine radiohead stüdyoya girdi gibisinden haberler yayılınca açıkçası 1-2 hafta içinde radiohead albümü ohoo biz çoktan bitirdik tarzında çıkagelecek diye düşünüyordum. hedef şaşırtmasıymış. ya da belki de radiohead albümünü de aynı şekilde satmayı düşünüp öncesinden bir olta attılar bakalım satışta problem çıkıyor mu diye. ya da albümden kendisi bile memnun kalmayıp ayıp yahu bari beklenti olmasın diyip sessiz sedasız yayınlayıverdi test albümünü. 2. defa meraktan belki, ama 3. defa asla dinlemeyeceğim bir albüm daha thom yorke'tan. ve bu içimi acıtıyor. bir radyokafanın acıları başlığımız.

julian casablancas + the voidz - tyranny

ben strokes'un is this it albümünü indie rock'ın miladı kabul edenlerdenim. julian casablancas da onun kulu ve elçisidir. ama son zamanlarda 80'ler popuna düşkünlüğüne veriyorum ki sarmıyordu yaptığı işler. fakat dikkatimi çeken bişey oldu ki önceki solo albümü Phrazes for the Young'da çalıştığı kimse yok bu albümde masteringler dışında. beyefendi kankalarından toplama bir gruba the voidz yaftası atıp gelmişler (the strokes da dursun orada allallaa).  davulcu alex carapetis dışında bir tanesinin hakkında bilgi bulmak bile samanlıkta iğne aramak gibi. o kadar zamanım yok idare edin. ilgilenmem gereken balıklar var. yada siz arayın yahu banane. neyse. iyi mi etmişler? evet. 80'ler pop klavyeleri ve pip düt bilgisayar seslerinin tekdüzeleşmediği şarkılar dışında hoşuma gitti. 'M.utually A.ssured D.estruction', 'Where No Eagles Fly', 'Johan Von Bronx'(bu baya baya baya iyi) ve 'Business Dog' çok iyi şarkılar (-ki 80'lerde buna A yüzünün sonu, B yüzünün başı derlerdi). yok ya baya baya iyi dur bidaha dinleyeyim. ben sevdiysem siz benden daha çok seversiniz biliyorum. hadi bakalım.

black submarine - new shores

pek ümitliydim bir zamanlar. the verve orijinli nick mccabe ve simon jones'un adını duymak yetmişti. üstüne üstlük the black ships adıyla yayınladıkları ep krufone de çok iyiydi. ama tarihi 2011. üstünden zaman geçti, konserler falan verdiler ama albüm yoktu ortada. sonra grubun ismi black submarine'e döndü, üstünden yine zaman geçti ve albümleri new shores yayınlandı şubat ayı gibi falan. umduğumu bulamadım. açılış şarkısı black submarine de çok güzel başlıyor aslında ama verve'ü baz alınca (-ki gitaristi, basçısı grupta, müsadenizle yani) gitarlarından daha bi umutluydum ama goldfrapp daha baskın çıkmış grupta anlaşılan. bazı insanlar goldfrapp seviyor, ne garip. böyle zamanlarda simon tong'a olan saygım kat kat artıyor.