Stereophonics 5 Temmuz 2008 @ Parkorman (Masstival)

Basit bilgiler; 15 seneye yakındır müzik yapan, 6 albümlü Galli grup Stereophonics. Albümleri İngiltere'de hep çok sattı. İlk defa geldiler Türkiye'ye... Bu cümleleri sıraladığınız bir grubun konserini hınca hınç dolu, hep bir ağızdan söylenen şarkılarla falan hayal etmek gayet doğal ama yanılgıyı da beraberinde getiriyormuş. Arkasına Alanis Morissette konseri koyup fiyatını da günlük girişini 98ytl olarak düzenlersen brit-pop tarihinin parmakla gösterilecek gruplarından birinin konseri böyle boş geçer işte. (Bana bakmayın. Bilet kazanmasam ben de gitmezdim)Sahneye çıktıktan sonra "Merhaba biz Stereophonics'iz" diye bir tanıtım cümlesi kurma ihtiyacı hissettiler. Zaten gerekliydi de sanırım zira sahne önüne doğru giderken ben bile bikaç kişinin grubun adını bilmediğine kulak misafiri oldum. Düşünsenize öncesindeki Duman konseri bile daha kalabalıktı.

Karizma uğruna o sıcakta hepsinin deri ceketlerle sahnede olmalarını garipsedim aslında, üstelik bu kadar ilgisiz seyirciye rağmen. Ama bu belki de dikkat çekmelerini de sağladı. Sahneleri tam bir rock'n roll grubu tarzı. Ekstraları yok. Ama Kelly Jones'un sesini bu kadar yakından duyma avantajı var diyeyim sahneleri için. Bu sesi daha önce duyduysanız 100 ses içinden tek seferde tanıyabilirsiniz. Konserle ilgili çok fazla söylenecek şey yok. Bu kadar sert beklemiyordum, "Have a Nice Day"i onlarla karşılıklı söylemek güzeldi, seyircimizi kınadım, Mr. Writer çalmamalarına şaşırdım (Klavyeciyi bahane olarak gösterdi K.Jones ama tam anlayamadım).

İlgisiz, bilgisiz seyirciye rağmen yine de dikkat çekmeyi başarmışlar daha sonradan okuduklarıma göre. Verdikleri röportajlarda ukalalıklar yaptıklarını okudum bi de. O sahnenin oralarda olan birinin onların ukalalığına hak vermemesi imkansız. Büyük bir grup sessiz sedasız geçti, tabi sadece orada olmayanlar için.

Aslında Alanis Morissette konserini de izlemeyi düşünüyordum. Ama yapamadım. Ben de onunla en fazla bu kadar ilgiliyim.