çok fazla tanımıyorum. ama tanıyan çok fazla insan tanıyorum. sora sora bağdat bulunur tarzı yaklaşımla çok fazla ilgi göstermeden, tek tük dinlediğim birisi elliott smith. şunu yapmış bunu yapmış diye atıp tutamam hakkında. dinleyicisi değil dinleyicilerinin gözlemcisi olarak bişeyler söyleyebilirim ancak. ilk söylemem gereken de inanamadığım. hakkında negatif birşey söyleyen kimseye, hiçbir yazıya, söyleme rastlamadım. tek eleştirilen yanı intiharı. aslında ben uzun süre dinleyemiyorum, bir süre sonra bu kadar şirinliğe dayanamıyorum. yalnız bu şirinlik (ki akustik gitar-piano ikilisi bunu sağlayan) müzikte hakim sadece. lyriclerinde zaten başının belası olan alkol ve uyuşturucu problemi, depresyon hallerine sıkça rastlanıyor.
aslen gitarist. bana sorulacak olursa emsalleri jeff buckley, cat power, belle & sebastian, richard hawley ve belki biraz da badly drawn boy. ama sevenlerinin bu söylemime katılacaklarını sanmıyorum. onu ayrı bir yere koyduklarını çok iyi biliyorum.
hakkında ekstra bilgi olarak söyleyebileceğim şey (-ki böyle bir araştırma hiç yapmadım. o kadar ki bu yazıyı yazarken bile kaç albümü olduğunu bilmiyorum inanın ki), çok fazla dizi ve film için müzik yaptığı. bunlardan en önemlisi de Matt Damon ve Robin Williams'ın oynadığı Gus Van Sant filmi "Good Will Hunting". zaten tanınmaya başlamasının da ilk adımlarından birisi bu.
olur ya hadiseye benim kadar kara cahilseniz eğer pek çok kişiyi ilk kez büyülediği (-ki bu "büyülemek" kelimesinin daha iyi uyabileceği bir yer olduğunu sanmıyorum) Waltz #2 ve kişisel tercihim Clementine'le işe başlanılmasının uygun olduğu kanaatindeyim. ince, yumuşacık sesi, "gülümse, hayat kötü" tarzı müziği ile arkasından ağlanacak insanlar kazanmayı başarmış. çok sevdiğimi söyleyemesem de sevenlerinin haline tanık olduğum için sadece saygı duyabiliyorum o kadar.
2003 yılında 34 yaşında, göğsüne iki bıçak darbesi vurarak intihar etmiş. ne diyebilirim ki? biraz vurdumduymaz olucam; yapmasaymış keşke.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder