Pazartesi, Temmuz 17, 2006

gomez

Image Hosted by ImageShack.us

sürpriz. gomez geldi. massive attack mezzanine'i ve the verve de urban hymns'i çıkartıyor fakat 1998 mercury ödül töreninde en iyi albüm ödülü gomez'in bring it on'una gidiyor. sürpriz? hiç de bile değil. birbirinden çok farklı seslere sahip üç harika vokalisti (özellikle ben ottewell'in sesi inanılmaz güçlü), şarkılarında duygusallıkla kızgınlığı aynı anda verebilme gücü, sert melodi ve ritmler dışında blues kökenli rock şarkıları da yapıyor olmaları onları klasik ingiliz britpop gruplarından belirgin şekilde ayırıyor. aslında tam bir gitar grubu olmalarına rağmen (3 gitar) çok çeşitli ve geniş bir yelpazeye yayılmış müzik türü teknikleri ve ritmler (funk, jazz, blues) kullanan bir grup. beck'i andıran akustik gitarların baştacı olduğu şarkılar (whippin' piccadilly, 78 stone wobble, get myself arrested) dinlerken hiç ummadığınız şekilde rie's wagon'ın kıvrandıran sert gitarlarını dinleyerek albümü bitirmek şaşırtıcı gelmiyor. 4. albümleri in our gun 'daki elektronik ve keyboard katkıları da görüldüğünde deneysellik anlayışlarının insanı mutlu etmemesi olanaksız. çünkü bunu başarıyla yapabilen grupların sayısı fazla değil.

ilk bakışta sanki oldukça ağırbaşlı, aklıbaşında adamlar görüşü uyandırsalar da, özellikle yeni kuruldukları dönemde konserlerinde şarkıları doğru düzgün çalmak yerine izleyiciyi coşturmak için uğraşan bir grup aslında. kimbilir belki de bu vurdumduymaz tavırları yüzünden bu kadar farklı soundlara ulaşabiliyorlardır. fakat zamanla şartların bu başıboşluğa pek müsade etmeyeceğini anlamış olacaklar ki konser performansı açısından diğer britpop gruplarının tavrına ayak uydurmaya çalışıyorlar artık(belki de yaşlanmaya başlamışlardır). yine de onları görenler sanki sokaktan elinde enstrumanlarıyla geçen 5 kişinin birden oracıkta konser vermeye başladığını sanabilir (hmmm whippin' piccadilly klibi. aşağıya koyalım çok yakışır.) fakat dinlediklerinin böyle bir tesadüf olmayacağını anlarlar.

1 vokal 2 gitar 1 bateristli sıradan ingiliz gruplarından sıkıldıysanız gizli kalmayı tercih eden southport'lu gençleri takip edin. abartın ve gizli hayran kitlesinin arasına karışın. zira onların baştan beri yaptıkları işi yapmaya çalışanlar artık iyi grup olarak adlandırılıyor.

ian ball (vokal, gitar)
ben ottewell (vokal, gitar)
paul blackburn (bas)
tom gray (vokal, gitar, keyboard)
olly peacock (bateri)

discography:

1998 bring it on
1999 liquid skin
2000 abandoned shopping trolley hotline
2002 in our gun
2004 split the difference
2005 out west
2006 how we operate



Gomez - Whippin' Piccadilly

Hiç yorum yok: